Przysłówki

Końcówka przysłówków to -e.

• bele – pięknie
• forte – mocno
• rapida aŭto – szybki samochód
  • veturi rapide – jechać szybko

Przyimki per i kun

Per - przy pomocy, tworzy odpowiednik polskiego narzędnika

• Manĝi per kulero – Jeść łyżką
• Ŝi kantis per tre bela voĉo. – Śpiewała bardzo pięknym głosem.

Kun - z (kim, czym)

• Mi iras kun la amiko. – Idę z przyjacielem.
• Mi parolos kun li. – Porozmawiam z nim.

Przyimek post

post – po, za (odnosząc się do czasy)

• Li venis post mi. – Przyszedł po mnie (po tym jak ja przyszedem).
• post du horoj – za dwie godziny
• Li venos post tri horoj. – Przyjdzie za trzy godziny.
• poste – potem, następnie

Przyimek Malantaŭ

malantaŭ - za, lecz tylko w przestrzeni

• Li staras malantaŭ mi. – On stoi za mną.

Przyrostek -ul

człowiek z daną cechą:

• grandulo – wielki człowiek, wielkolud
• malbonulo – zły czowiek
• belulino – piękna dziewczyna

Przyrostek -ej

pomieszczenie:

• lernejo – szkoła
• kuirejo – kuchnia
• laborejo – miejsce pracy

Przyrostek -ebl

możliwy, nadający się:

• manĝebla – jadalny
• videbla – widzialny
• kompreneble – zrozumiale, oczywiście
• eble – może
• malebla – niemożliwy

Tryb rozkazujący

Końcówka tryby rozkazującego to -u.

• Ni manĝu! – Jedzmy! W drugiej osobie l.p. i l.m. możemy pominąć zaimek osobowy vi, a w pozostałych osobach musimy pamiętać o zaimku.
• Manĝu! – Jedz! Jedzcie!
• Iru! – Idż! Idźcie!

Trybu rozkazującego używamy również, gdy pytamy o zgodę na naszą sugestię:

• Ĉu ni iru al kafejo? – Czy pójdziemy do kawiarni?
• Ĉu ni trinku kafon? – Czy napijemy się kawy?